اگر ایران به جز ویران سرا نیست
من این ویران سرا را دوست دارم.
اگر تاریخ ما افسانه رنگ است
من این افسانه‌ها را دوست دارم.
نوای نای ما گر جانگداز است
من این نای و نوا را دوست دارم.
اگر آب و هوایش دلنشین نیست
من این آب و هوا را دوست دارم.
به شوق خار صحراهای خشکش
من این فرسوده پا را دوست دارم.
من این دلکش زمین را خواهم از جان
من این روشن سما را دوست دارم.
اگر بر من ز ایرانی رود زور،
من این زورآزما را دوست دارم.
اگر آلوده دامانید، اگر پاک
من ای مردم، شما را دوست دارم.
شعری از : حسین پژمان بختیاری
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر