الله حواس پرت که در یک سوره گفته ی خود را نقض می کند . بررسی دو آیه ی متضاد در یک سوره

در سوره ی الرحمن از آیه ی 29 تا 38 به موضوع رسیدگی به اعمال جن و انس پرداخته { اى جن و انس زودا كه به شما بپردازيم (۳۱) }و درست در آیه ی 39  ( آن روز هيچ انس و جنى از گناهش پرسيده نشود ) الله فراموشکار یادش رفته که چه گفته و منکر گفته های خود می گردد . از این به بعد سعی درنشان دادن تضادهای موجود در قرآن خواهم کرد . آیا کسی که با نام الله چنان به خودش مطمئن و مغرور است ممکن است چنان فراموشکار باشد که به فاصله ی تنها چند آیه گفته ی خویش را فراموش کند ؟ این است پروردگار عالم به همه چیز ؟

يَسْأَلُهُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ ﴿۲۹﴾

فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۳۰﴾

سَنَفْرُغُ لَكُمْ أَيُّهَا الثَّقَلَانِ ﴿۳۱﴾

فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۳۲﴾

يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَن تَنفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانفُذُوا لَا تَنفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ ﴿۳۳﴾

فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۳۴﴾

يُرْسَلُ عَلَيْكُمَا شُوَاظٌ مِّن نَّارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنتَصِرَانِ ﴿۳۵﴾

فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۳۶﴾

فَإِذَا انشَقَّتِ السَّمَاء فَكَانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهَانِ ﴿۳۷﴾

فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۳۸﴾  

فَيَوْمَئِذٍ لَّا يُسْأَلُ عَن ذَنبِهِ إِنسٌ وَلَا جَانٌّ ﴿۳۹﴾

فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۴۰﴾

يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيمَاهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِي وَالْأَقْدَامِ ﴿۴۱﴾

فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۴۲﴾

هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي يُكَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ ﴿۴۳﴾

هر كه در آسمانها و زمين است از او درخواست مى‏كند هر زمان او در كارى است (۲۹)

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۳۰)

اى جن و انس زودا كه به شما بپردازيم (۳۱)

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۳۲)

اى گروه جنيان و انسيان اگر مى‏توانيد از كرانه‏هاى آسمانها و زمين به بيرون رخنه كنيد پس رخنه كنيد [ولى] جز با [به دست آوردن] تسلطى رخنه نمى‏كنيد (۳۳)

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۳۴)

بر سر شما شراره‏هايى از [نوع] تفته آهن و مس فرو فرستاده خواهد شد و [از كسى] يارى نتوانيد طلبيد (۳۵)

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۳۶)

پس آنگاه كه آسمان از هم شكافد و چون چرم گلگون گردد (۳۷)

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۳۸)

در آن روز هيچ انس و جنى از گناهش پرسيده نشود (۳۹)

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۴۰)

تبهكاران از سيمايشان شناخته مى‏شوند و از پيشانى و پايشان بگيرند (۴۱)

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۴۲)

اين است همان جهنمى كه تبهكاران آن را دروغ مى‏خواندند (۴۳)