ایران ، ایران ، چه خوش صدا وگوش نواز است این واژه ! چه زیبا و پرطنین است این واژه ! ما همه از ترک ، کرد ، بلوچ ، فارس ، ترکمن ،شمالی و جنوبی فرزندان این مادر رنج دیده هستیم ! چرا به جون هم افتاده و چون گرگ گرسنه یکدیگر را میدریم ؟ ما در هر کجای دنیا با هر زبان و هر تبار ایرانی هستیم و ایرانی باقی خواهیم ماند . چرا دلمان برای پسر چهارده ساله ای که به خود بمب میبندد و با افتخار هم میهنان خویش را به خاک و خون میکشد به اندازه کسی که در انفجار ناشی از بمب کشته میشود ، به یک اندازه نسوزد ؟ برای یک مادر داغدیده قاتل و یا مقتول بودن فرزند از دست داده چه تاثیری دارد ؟ داغ او داغ از دست دادن فرزند است با و بی هر دلیلی ! چنین جفایی رواست ؟ به چه جرمی و به کدامین گناه با خود چنین میکنیم ؟ به دور از هر مذهب و تبار باید یک مشت محکم شد علیه یک دشمن به نام جمهوری ننگین اسلامی !
