درليست دههاهزارنفري اعدام شدگان سياسي دهه 60، يك اعدامي هست كه به تنهايي ميزان خشونت جمهوري اسلامي است، او كوچكترين واحد اعدامي است، واحد كشتار است. او نفيسه اشرف جهاني، كودك دبستاني است، كه به جرم محاربه با خدا در دادگاه اسلامي، محكوم به مرگ شد و جلوي جوخه اعدام تيرباران.
اين اعدام به تنهايي درعقل نمي گنجيد، واپس زده مي شود. او در ده سالگي زني است در ليست حدود 2000 نفري اعداميان سياسي زن. كه اين خود نه قرينه اي در تاريخ ايران دارد و نه در تاريخ جهان مدرن. نه با عرف قابل توضيح است نه با شرع. برادركشي و پدركشي با گوشمان آشنا بود، پسر كشي سابقه اش به اسطوره مي رسيد و در تاريخ هي تكرار مي شد. كشتن دختر بچه ها، زنان و مادران را نه شنيده و نه خوانده بوديم، جمهوري اسلامي رسمش كرد با اعدام بيش از 1500 دختر و زن در فاصله سالهاي 60 و 64. فقط در اين ليست كه كامل هم نيست، در كنار نفيسه اشرف جهاني ده ساله، مريم اسدي يازده ساله، افسانه فارابي دوازده ساله، جزو 9 دختر بچه اعدام شده زير 13 سال اند.
فاطمه جبارزاده انصاري، شهلا قرباني، فاطمه ساجدي، سه دختر بچه سيزده ساله، جزو 22 دختر بچه اعدام شده بين 13 و پانزده سال اند.
نسرين نوري ماني 15 ساله، فرزانه صبوري و مريم صدرالاشراف هفده ساله (هر سه حاق آويز شده)، جزو 187 دختر نو جوان اعدامي زير 18 سال اند.
خطيب شهيدي دختر نوجوان 15 ساله به ميدان اعدام نرسيد، او زير شكنجه كشته شد، او جزو 60 زني است كه زير شكنجه به قتل رسيدند. جنين هشت ماهه طاهره آقا خان مقدم در شكم مادرش تير باران شد، طاهره آقاخان مقدم، يكي است در ليست 47 نفري زنان حامله اعدام شده دراين ليست.
سكينه محمدي اردحالي 70 ساله، مادر نه فرزند از اعدام شدگان بالاي 70 سال است. جوانترين اعدامي در اين ليست ده ساله بود. نفيسه جوانترين كودك اعداميست، جوانترين اعدامي زن و جوانترين محارب با خداست در ليست دهها هزار نفري اعدام هاي سياسي.اعدام ها ي جمهوري اسلامي در سال 60 تا 64 بي مثال بود، اما نه در تعداد. كشتار بخش وسيعي از رهبران، كادر ها و هواداران سازمان هاي سياسي، كشتار كمونيست ها يا كه كشتار مخالفان سياسي يا مخالفان عقيدتي و مذهبي و همه اين ها رويهم، حقيقت است، ولي بي مثال نيست. دادگاه ها و احكام شرعي هم به خودي خود ويژگي نبود. ويژگي در اعدام دختر بچه، در اعدام نفيسه بود كه او را با قوانين شرع، در خود روز قيامت هم نمي شد محكوم كرد.
ويژگي در نمايش جسد اعدامي نبود. سال 2006 با نمايش جسد صدام در بالاي دار و پائين دار، از نيم رخ و از روبرو به سال 2007 گذر كرد . ويژگي در ممنوعيت بدن اعدامي بود. جسد نفيسه را اگر مي خواستيد هم نمي توانستيد ببينيد. او مثل همه زنان سياسي در سال هاي 60 تا 64 و 67 بي چهره، پوشيده دراونيفورم زندانبا نا نش، درچادر سياه به قتلگاه برده شد، مثل همه زنان ديگر محارب عليه خدا، و همراه هزاران دختر و زن، متهمين به جنايت عليه عفاف. در آنجا بود كه تفكيك زنداني سياسي از غير سياسي ، اخلاقي از عقيدتي و مذهبي بي معني شد. نفيسه جزو انبوهي، ليست شده و ليست نشده، از اعدامي هاست، كه زير چادر سياه، كه رنگ خون هم به آن نمي نشيند به قتل رسيده اند. او جزو محكوميني است كه نمايش اعدامشان در ملا عام، تنها، نمايش به احتزاز در آوردن پرچم جمهوري اسلامي است. نگاه كنيد به نمايش چادري بر دار جرثقيل كه همواره تكرار مي شود. مال ديروز يا براي فردا، در اين جا يا در آنجا.
مي شد. كشتن دختر بچه ها، زنان و مادران را نه شنيده و نه خوانده بوديم، جمهوري اسلامي رسمش كرد با اعدام بيش از 1500 دختر و زن در فاصله سالهاي 60 و 64. فقط در اين ليست كه كامل هم نيست، در كنار نفيسه اشرف جهاني ده ساله، مريم اسدي يازده ساله، افسانه فارابي دوازده ساله، جزو 9 دختر بچه اعدام شده زير 13 سال اند.
فاطمه جبارزاده انصاري، شهلا قرباني، فاطمه ساجدي، سه دختر بچه سيزده ساله، جزو 22 دختر بچه اعدام شده بين 13 و پانزده سال اند.
نسرين نوري ماني 15 ساله، فرزانه صبوري و مريم صدرالاشراف هفده ساله (هر سه حاق آويز شده)، جزو 187 دختر نو جوان اعدامي زير 18 سال اند.
خطيب شهيدي دختر نوجوان 15 ساله به ميدان اعدام نرسيد، او زير شكنجه كشته شد، او جزو 60 زني است كه زير شكنجه به قتل رسيدند. جنين هشت ماهه طاهره آقا خان مقدم در شكم مادرش تير باران شد، طاهره آقاخان مقدم، يكي است در ليست 47 نفري زنان حامله اعدام شده دراين ليست.
سكينه محمدي اردحالي 70 ساله، مادر نه فرزند از اعدام شدگان بالاي 70 سال است. جوانترين اعدامي در اين ليست ده ساله بود. نفيسه جوانترين كودك اعداميست، جوانترين اعدامي زن و جوانترين محارب با خداست در ليست دهها هزار نفري اعدام هاي سياسي.اعدام ها ي جمهوري اسلامي در سال 60 تا 64 بي مثال بود، اما نه در تعداد. كشتار بخش وسيعي از رهبران، كادر ها و هواداران سازمان هاي سياسي، كشتار كمونيست ها يا كه كشتار مخالفان سياسي يا مخالفان عقيدتي و مذهبي و همه اين ها رويهم، حقيقت است، ولي بي مثال نيست. دادگاه ها و احكام شرعي هم به خودي خود ويژگي نبود. ويژگي در اعدام دختر بچه، در اعدام نفيسه بود كه او را با قوانين شرع، در خود روز قيامت هم نمي شد محكوم كرد
. در اين سال ها، به ويژه در سال ۱۳۵۹، ده ها تن از خلبانان نيروی هوايی، همافران و افسران و درجه داران ارتش نيز به اتهام تدارک کودتا عليه حکومت اسلامی اعدام شدند. محاکمه ی ناعادلانه ی اين افراد که مورد شکنجه های وحشيانه قرار گرفته بودند نيز منطبق با قوانين قضايی و حقوق بين المللی نبود.
در کشتار اين سال ها سبعانه ترين رفتار با اسيران و قربانيان روا داشته شد:
"....گونی کهنه و کثيف و چرک‌آلود ديگری را آوردند و اين بار معلم و پزشک، نخستين زن مدير کل، نخستين زن وکيل مجلس شورای ملی، نخستين بانوی معاون وزير و نخستين زن وزير و مبارز راستين راه آزادی و تساوی حقوق زنان را به زور در گونی کردند و برای آن که دست و پايی نزند، طنابی را بر پاهای او بستند و طناب ديگری را از روی گونی به دور گردن او پيچيدند و او را به درخت اعدام آويزان کردند. طناب دار را که بالا کشيدند، طناب پاره شد و فرخ‌رو پارسای، در فاصله يک متری به زمين افتاد. حالا ديگر به کلی از حال رفته و بی‌هوش شده بود. طناب را از سر و رو و بدن او باز کردند و او را به داخل حياط بردند و در کنار حوض کثيف و آب خزه گرفته‌ای مشتی آب بر سر و روی او زدند و مجددا او را به هوش آوردند.
خانم پارسای که به هوش آمد نفسی به راحتی کشيد و تصور می‌کرد... با پاره شدن طناب بی‌گناهی او نيز به اثبات رسيده و مورد لطف خداوندی قرار گرفته است. کمی آرام گرفته بود و ديگر گريه و زاری و ناله هم نمی‌کرد. پس از گذشت نزديک به يک ربع ساعت مجددا او را به محل قتلگاه بردند. کارش به جنگ تن به تن کشيده بود. اين بار سيم قطور و مقاوم بکسل آوردند و به بالای درخت بستند و سپس سيم دار را بر گردن فرخ‌رو پارسای انداختند و چند جعبه خالی پپسی را زير پای او گذاردند و دقايقی بعد يکی از دژخيمان مرگ لگد محکمی به جعبه‌ها زد و جعبه‌ها را از زير پای خانم پارسای به گوشه‌ای پرتاب کرد...»
ساعت يک و نيم صبح روز ۱۸ ارديبهشت ۱۳۵۹ بود. سه تير خلاص بر پيکر بی‌جان وی شليک شد." (خاطرات و دست‌نوشته‌های فرخ‌رو پارسای نوشته منصوره پيرنيا )
کشتار اين سال ها به فتوی و فرمان و رهنمود آيت الله خمينی انجام شد.
اعدام های زنان: از سال ۱٣۶۰ تا سال ۶٣ غروب و یا صبح زود و روز یکشنبه یا چهارشنبه و دوشنبه یا سه شنبه ۵ شنبه به جز جمعه زندانیان شاهد ان بودند که زنان زندانی از( ۱۴ ساله تا ۷۰ ساله) اکثریتشان زنان بسیار جوان شامل می شد.در پشت بلند گو اتاق های بند نامشان می خواندند. آنها را می رفتند. رفتنی بی بازگشت اعدام می نمودند بنا به شواهد مختلف، در بین این اعدامیان، چند زن حامله هم وجود داشت
اعدام زندانیان سیاسی در تابستان ۱٣۶۷:واقعه‌ای بود که طی آن عده بسیاری از زندانیان سیاسی در زندان‌های جمهوری اسلامی در ایران در ماه‌های مرداد و شهریور ١٣۶٧ اعدام شدند. به طور کلی جرم زندانیان همکاری با سازمان‌های مخالف جمهوری اسلامی سازمان مجاهدین خلق همچنین طیف‌های مختلف گروه‌های چپ و بودتعداد قربانیان این واقعه نزد مراجع مختلف متفاوت است. بیشتر اعدام‌شدگان زندان‌های تهران در واقعهٔ تابستان ۶۷ در گورهای دسته‌جمعی گورستان خاوران به خاک سپرده‌شدند .
منبع : خاطرات فرخ رو پارسای نوشته ی منصوره پیر نیا ، ایرج مصداقی ، لیست اعدام شدگان کانون حقوق بشر .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر