۱۳۸۸ آذر ۲۳, دوشنبه

یک رباعی از خیام قابل توجه آدم فروشان خود فروش

قانع به یک استخوان چو کرکس بودن
به ز آن که طفیل خوان ناکس بودن
با نان جوین خویش حقا که به است
کالوده وپالوده هر خس بودن

این رباعی تقدیم به کسانی که برای پول و یا هر چیز موجه ای از نظر خودشون با کابل و چوب و چماق به جون مردم میافتن .وای که از پس امروز بود فردایی


هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر